de cultuuronderneming is erg geïnteresseerd in Cultureel ondernemen. Hoewel er veel over wordt geschreven en gesproken wordt, valt op dat er weinig cultureel ondernomen wordt. De term wordt voornamelijk gebruikt als equivalent van "nieuwe verdienmodellen". De cultuuronderneming gaat de komende tijd op onderzoek uit om een aantal projecten per jaar te realiseren op basis van een andere benadering van het begrip Cultureel Ondernemen. Het eerste project wat onder handen genomen wordt is Het guerillapodium: Stel: je bent op een festival, je geniet in de zon van een drankje en bekijkt de festivalkrant waarop de aankondigingen staan van diverse installaties en uitvoeringen verderop. Ineens komt er een busje aanrijden met een aanhanger. Uit het busje stappen 5 mensen in overall. Ze zetten een klok neer die begint af te tellen vanaf 5 minuten. De aanhanger wordt opengeklapt en van binnenuit wordt een podium gerealiseerd inclusief trussen, licht, gordijnen etc. Voor de aanhanger worden stoelen/bankjes gezet en er wordt een ware theaterentree neergezet. Een zakelijk ogende marketingdame of heer verleid je om plaats te nemen op de bankjes. De mannen en vrouwen in overall verdwijnen achter de coulissen (en trekken hun overalls uit). Vervolgens komen 5 koperblazers op en een presentator/presentatrice. Wanneer de klok op 0 komt, begint een concert. Dit concert bevat diverse muziek, van verschillende stromingen, verschillende stijlen en verschillende componisten. Maar met 1 verbindend element: het verrassingselement. Na 20 minuten is de voorstelling over. De overalls komen weer terug en bouwen binnen no-time de boel af en rijden weer weg. De bezoeker die werd overvallen door dit optreden blijft volledig overrompeld over. Guerillatechnieken, maar wel op een positieve manier ingezet. Het guerillapodium wordt de eerste productie van de Cultuuronderneming, een organisatie die zich hoofdzakelijk bezig houdt met zakelijk advies in de culturele sector, maar daarnaast nieuwe werkvormen en manieren van cultureel ondernemen wil onderzoeken. Het voert te diep om deze manieren en achterliggende gedachten uiteen te zetten in dit korte veldje. Idee is in ieder geval om ruim de tijd te nemen voor voorbereiding, veel samen te werken en nauwlettend op de kosten te letten. De realisatie moet in 3 delen worden gezien: het eerste deel is de conceptfase. De plannen komen bij elkaar, de intenties van de samenwerkingspartners worden uitgesproken en de eerste rondgang aan subsidies, speelplaatsen en geïnteresseerde impresariaten worden gepeild. Wat lastig wordt in deze fase is dat er totaal geen vertrouwen zal zijn in de realisatie. Partners zijn wellicht in orde, de organisatie heeft nog nooit zoiets als dit opgebouwd. Daarnaast is in deze fase de kringverwijzing gevaarlijk: fondsen geven aan dat er geen speelplaatsen zijn, speelplaatsen geven aan dat er nog geen concrete plannen liggen, bouwers geven aan dat er nog niet gewerkt kan worden als er geen financiën zijn. Het 2e deel is de bouwfase: zowel technisch als qua voorstelling. Arrangementen, rechten, speellocaties etc worden geregeld. Gedachtegang is dat wanneer de aanhanger is georganiseerd en de samenwerkingspartners (koperkwintet etc.) bekend zijn, er makkelijker acquisitie gepleegd kan worden op speellocaties. Het 3e deel is de uitvoeringsfase, maar ook de evaluatie en doorontwikkelfase. Eventuele verworvenheden kunnen wellicht worden ingezet om meer speellocaties te ontwikkelen, wellicht zelfs een commerciële variant te ontwikkelen.